Jakko kan zijn ogen niet geloven. Onder de rots van de Verboden Kust ligt een man, met zijn gezicht in het zand. De zee spoelt over zijn benen. Dana vindt dat ze hem niet kunnen laten liggen. Ook al moeten ze over het levensgevaarlijke drijfzand.
Maar Jakko zegt: 'Laat toch liggen.'
Want stel dat hij nog leeft... Wat moet zo'n volwassen kerel op Drakeneiland?

Een eiland waar kinderen de baas zijn, waar geen enkele volwassene zelfs maar een oogje in het zeil houdt, dat moet natuurlijk wel een zootje worden. Of niet?